满庭芳（忆庐山）

满庭芳（忆庐山）原文：

懒云窝，懒云窝里客来多。客来时伴我闲些个，酒灶茶锅。且停杯听我歌，
注解⑴渭水：即渭河，黄河最大支流，在陕西中部。秦塞：犹秦野。塞：一作“甸”。这一带古时本为秦地。⑵黄山：黄麓山，在今陕西兴平县北。汉宫：也指唐宫。⑶銮舆（luán yú） ：皇帝的乘舆。迥出：远出。千门：指宫内的重重门户。此句意谓銮舆穿过垂柳夹道的重重宫门而出。(...)
懒云窝，懒云窝里客来多。客来时伴我闲些个，酒灶茶锅。且停杯听我歌，
路途遥远，酒意上心头，昏昏然只想小憩一番。艳阳高照，无奈口渴难忍，想随便去哪找点水喝。于是敲开一家村民的屋门，问：可否给碗茶？ 注释
“相思与君绝”以下六句，写其由激怒渐趋冷静之后，欲断不能的种种矛盾、彷徨的复杂心态。“相思”句较上文“勿复相思”之果断决绝，口气已似强弩之末。盖 “相思”乃长期的感情积淀，而“与君绝”，只一时愤激之念，二者本属对立而难统一，故此句实乃出于矛盾心情的叹惋，大有“剪不断，理还乱”之意蕴。循此绪端，自然生出“鸡鸣狗吠，兄嫂当知之”的回忆和忧虑。“鸡鸣狗吠”“喻风声布闻。”（《诗比兴笺》）《易林·随之既济》：“当年早寡，孤与（宇）独居；鸡鸣狗吠，无敢问者。”即指鳏夫与寡妇夜间来往，惊鸡动狗，已露风声。此处亦谓女子忆昔与郎幽会往来，不免风吹草动，使兄嫂备悉隐情，而今若断绝，居家将何以见人？对兄嫂又如何解释？所谓“不待父母之命，媒妁之言，钻隙穴相窥，逾墙相从，则父母国人皆贱之。”(《孟子·滕文公下》）加上始乱终弃的严重后果，自然使她不无顾虑和动摇。何况那“鸡鸣狗吠”中幽会的柔情蜜意时刻，仍然顽固地在牵动着她那旧日的缕缕情思，使她依依难舍呢！“妃呼豨”，正是她在瞻前顾后，心乱如麻的处境中情不自禁地发出的一声歔欷长叹。清人陈本礼《汉诗统笺》云：“妃呼豨，人皆作声词读，细观上下语气，有此一转，便通身灵豁，岂可漫然作声词(...)
杀人贼有了，一行人听我下断。贼人李虎，将平人图财致命，市曹中明正典刑，将金钗还与赵秀才。店小二救人屈死之命，免本户当差。赵鹗你听者：为你有星斗文章，堪可以身望琴堂。则为你扶危救困，遇凶徒解免灾殃。不想你遭冤屈图财致命，险些儿赴发云阳。则为你怀才抱德，先赐你霞帔朝章。加封你开封府尹，三口儿凶变为祥。今日个封妻荫子，一齐的荷君恩拜谢吾皇。半夜灯前学业人，九重宫里受君恩。十年黄卷难酬志，二百青蚨却立身！
“相思与君绝”以下六句，写其由激怒渐趋冷静之后，欲断不能的种种矛盾、彷徨的复杂心态。“相思”句较上文“勿复相思”之果断决绝，口气已似强弩之末。盖 “相思”乃长期的感情积淀，而“与君绝”，只一时愤激之念，二者本属对立而难统一，故此句实乃出于矛盾心情的叹惋，大有“剪不断，理还乱”之意蕴。循此绪端，自然生出“鸡鸣狗吠，兄嫂当知之”的回忆和忧虑。“鸡鸣狗吠”“喻风声布闻。”（《诗比兴笺》）《易林·随之既济》：“当年早寡，孤与（宇）独居；鸡鸣狗吠，无敢问者。”即指鳏夫与寡妇夜间来往，惊鸡动狗，已露风声。此处亦谓女子忆昔与郎幽会往来，不免风吹草动，使兄嫂备悉隐情，而今若断绝，居家将何以见人？对兄嫂又如何解释？所谓“不待父母之命，媒妁之言，钻隙穴相窥，逾墙相从，则父母国人皆贱之。”(《孟子·滕文公下》）加上始乱终弃的严重后果，自然使她不无顾虑和动摇。何况那“鸡鸣狗吠”中幽会的柔情蜜意时刻，仍然顽固地在牵动着她那旧日的缕缕情思，使她依依难舍呢！“妃呼豨”，正是她在瞻前顾后，心乱如麻的处境中情不自禁地发出的一声歔欷长叹。清人陈本礼《汉诗统笺》云：“妃呼豨，人皆作声词读，细观上下语气，有此一转，便通身灵豁，岂可漫然作声词(...)

满庭芳（忆庐山）拼音解读：

lǎn yún wō ，lǎn yún wō lǐ kè lái duō 。kè lái shí bàn wǒ xián xiē gè ，jiǔ zào chá guō 。qiě tíng bēi tīng wǒ gē ，
zhù jiě ⑴wèi shuǐ ：jí wèi hé ，huáng hé zuì dà zhī liú ，zài shǎn xī zhōng bù 。qín sāi ：yóu qín yě 。sāi ：yī zuò “diàn ”。zhè yī dài gǔ shí běn wéi qín dì 。⑵huáng shān ：huáng lù shān ，zài jīn shǎn xī xìng píng xiàn běi 。hàn gōng ：yě zhǐ táng gōng 。⑶luán yú （luán yú） ：huáng dì de chéng yú 。jiǒng chū ：yuǎn chū 。qiān mén ：zhǐ gōng nèi de zhòng zhòng mén hù 。cǐ jù yì wèi luán yú chuān guò chuí liǔ jiá dào de zhòng zhòng gōng mén ér chū 。(...)
lǎn yún wō ，lǎn yún wō lǐ kè lái duō 。kè lái shí bàn wǒ xián xiē gè ，jiǔ zào chá guō 。qiě tíng bēi tīng wǒ gē ，
lù tú yáo yuǎn ，jiǔ yì shàng xīn tóu ，hūn hūn rán zhī xiǎng xiǎo qì yī fān 。yàn yáng gāo zhào ，wú nài kǒu kě nán rěn ，xiǎng suí biàn qù nǎ zhǎo diǎn shuǐ hē 。yú shì qiāo kāi yī jiā cūn mín de wū mén ，wèn ：kě fǒu gěi wǎn chá ？ zhù shì
“xiàng sī yǔ jun1 jué ”yǐ xià liù jù ，xiě qí yóu jī nù jiàn qū lěng jìng zhī hòu ，yù duàn bú néng de zhǒng zhǒng máo dùn 、páng huáng de fù zá xīn tài 。“xiàng sī ”jù jiào shàng wén “wù fù xiàng sī ”zhī guǒ duàn jué jué ，kǒu qì yǐ sì qiáng nǔ zhī mò 。gài “xiàng sī ”nǎi zhǎng qī de gǎn qíng jī diàn ，ér “yǔ jun1 jué ”，zhī yī shí fèn jī zhī niàn ，èr zhě běn shǔ duì lì ér nán tǒng yī ，gù cǐ jù shí nǎi chū yú máo dùn xīn qíng de tàn wǎn ，dà yǒu “jiǎn bú duàn ，lǐ hái luàn ”zhī yì yùn 。xún cǐ xù duān ，zì rán shēng chū “jī míng gǒu fèi ，xiōng sǎo dāng zhī zhī ”de huí yì hé yōu lǜ 。“jī míng gǒu fèi ”“yù fēng shēng bù wén 。”（《shī bǐ xìng jiān 》）《yì lín ·suí zhī jì jì 》：“dāng nián zǎo guǎ ，gū yǔ （yǔ ）dú jū ；jī míng gǒu fèi ，wú gǎn wèn zhě 。”jí zhǐ guān fū yǔ guǎ fù yè jiān lái wǎng ，jīng jī dòng gǒu ，yǐ lù fēng shēng 。cǐ chù yì wèi nǚ zǐ yì xī yǔ láng yōu huì wǎng lái ，bú miǎn fēng chuī cǎo dòng ，shǐ xiōng sǎo bèi xī yǐn qíng ，ér jīn ruò duàn jué ，jū jiā jiāng hé yǐ jiàn rén ？duì xiōng sǎo yòu rú hé jiě shì ？suǒ wèi “bú dài fù mǔ zhī mìng ，méi shuò zhī yán ，zuàn xì xué xiàng kuī ，yú qiáng xiàng cóng ，zé fù mǔ guó rén jiē jiàn zhī 。”(《mèng zǐ ·téng wén gōng xià 》）jiā shàng shǐ luàn zhōng qì de yán zhòng hòu guǒ ，zì rán shǐ tā bú wú gù lǜ hé dòng yáo 。hé kuàng nà “jī míng gǒu fèi ”zhōng yōu huì de róu qíng mì yì shí kè ，réng rán wán gù dì zài qiān dòng zhe tā nà jiù rì de lǚ lǚ qíng sī ，shǐ tā yī yī nán shě ne ！“fēi hū xī ”，zhèng shì tā zài zhān qián gù hòu ，xīn luàn rú má de chù jìng zhōng qíng bú zì jìn dì fā chū de yī shēng xū xī zhǎng tàn 。qīng rén chén běn lǐ 《hàn shī tǒng jiān 》yún ：“fēi hū xī ，rén jiē zuò shēng cí dú ，xì guān shàng xià yǔ qì ，yǒu cǐ yī zhuǎn ，biàn tōng shēn líng huō ，qǐ kě màn rán zuò shēng cí (...)
shā rén zéi yǒu le ，yī háng rén tīng wǒ xià duàn 。zéi rén lǐ hǔ ，jiāng píng rén tú cái zhì mìng ，shì cáo zhōng míng zhèng diǎn xíng ，jiāng jīn chāi hái yǔ zhào xiù cái 。diàn xiǎo èr jiù rén qū sǐ zhī mìng ，miǎn běn hù dāng chà 。zhào è nǐ tīng zhě ：wéi nǐ yǒu xīng dòu wén zhāng ，kān kě yǐ shēn wàng qín táng 。zé wéi nǐ fú wēi jiù kùn ，yù xiōng tú jiě miǎn zāi yāng 。bú xiǎng nǐ zāo yuān qū tú cái zhì mìng ，xiǎn xiē ér fù fā yún yáng 。zé wéi nǐ huái cái bào dé ，xiān cì nǐ xiá pèi cháo zhāng 。jiā fēng nǐ kāi fēng fǔ yǐn ，sān kǒu ér xiōng biàn wéi xiáng 。jīn rì gè fēng qī yīn zǐ ，yī qí de hé jun1 ēn bài xiè wú huáng 。bàn yè dēng qián xué yè rén ，jiǔ zhòng gōng lǐ shòu jun1 ēn 。shí nián huáng juàn nán chóu zhì ，èr bǎi qīng fú què lì shēn ！
“xiàng sī yǔ jun1 jué ”yǐ xià liù jù ，xiě qí yóu jī nù jiàn qū lěng jìng zhī hòu ，yù duàn bú néng de zhǒng zhǒng máo dùn 、páng huáng de fù zá xīn tài 。“xiàng sī ”jù jiào shàng wén “wù fù xiàng sī ”zhī guǒ duàn jué jué ，kǒu qì yǐ sì qiáng nǔ zhī mò 。gài “xiàng sī ”nǎi zhǎng qī de gǎn qíng jī diàn ，ér “yǔ jun1 jué ”，zhī yī shí fèn jī zhī niàn ，èr zhě běn shǔ duì lì ér nán tǒng yī ，gù cǐ jù shí nǎi chū yú máo dùn xīn qíng de tàn wǎn ，dà yǒu “jiǎn bú duàn ，lǐ hái luàn ”zhī yì yùn 。xún cǐ xù duān ，zì rán shēng chū “jī míng gǒu fèi ，xiōng sǎo dāng zhī zhī ”de huí yì hé yōu lǜ 。“jī míng gǒu fèi ”“yù fēng shēng bù wén 。”（《shī bǐ xìng jiān 》）《yì lín ·suí zhī jì jì 》：“dāng nián zǎo guǎ ，gū yǔ （yǔ ）dú jū ；jī míng gǒu fèi ，wú gǎn wèn zhě 。”jí zhǐ guān fū yǔ guǎ fù yè jiān lái wǎng ，jīng jī dòng gǒu ，yǐ lù fēng shēng 。cǐ chù yì wèi nǚ zǐ yì xī yǔ láng yōu huì wǎng lái ，bú miǎn fēng chuī cǎo dòng ，shǐ xiōng sǎo bèi xī yǐn qíng ，ér jīn ruò duàn jué ，jū jiā jiāng hé yǐ jiàn rén ？duì xiōng sǎo yòu rú hé jiě shì ？suǒ wèi “bú dài fù mǔ zhī mìng ，méi shuò zhī yán ，zuàn xì xué xiàng kuī ，yú qiáng xiàng cóng ，zé fù mǔ guó rén jiē jiàn zhī 。”(《mèng zǐ ·téng wén gōng xià 》）jiā shàng shǐ luàn zhōng qì de yán zhòng hòu guǒ ，zì rán shǐ tā bú wú gù lǜ hé dòng yáo 。hé kuàng nà “jī míng gǒu fèi ”zhōng yōu huì de róu qíng mì yì shí kè ，réng rán wán gù dì zài qiān dòng zhe tā nà jiù rì de lǚ lǚ qíng sī ，shǐ tā yī yī nán shě ne ！“fēi hū xī ”，zhèng shì tā zài zhān qián gù hòu ，xīn luàn rú má de chù jìng zhōng qíng bú zì jìn dì fā chū de yī shēng xū xī zhǎng tàn 。qīng rén chén běn lǐ 《hàn shī tǒng jiān 》yún ：“fēi hū xī ，rén jiē zuò shēng cí dú ，xì guān shàng xià yǔ qì ，yǒu cǐ yī zhuǎn ，biàn tōng shēn líng huō ，qǐ kě màn rán zuò shēng cí (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

“相思与君绝”以下六句，写其由激怒渐趋冷静之后，欲断不能的种种矛盾、彷徨的复杂心态。“相思”句较上文“勿复相思”之果断决绝，口气已似强弩之末。盖 “相思”乃长期的感情积淀，而“与君绝”，只一时愤激之念，二者本属对立而难统一，故此句实乃出于矛盾心情的叹惋，大有“剪不断，理还乱”之意蕴。循此绪端，自然生出“鸡鸣狗吠，兄嫂当知之”的回忆和忧虑。“鸡鸣狗吠”“喻风声布闻。”（《诗比兴笺》）《易林·随之既济》：“当年早寡，孤与（宇）独居；鸡鸣狗吠，无敢问者。”即指鳏夫与寡妇夜间来往，惊鸡动狗，已露风声。此处亦谓女子忆昔与郎幽会往来，不免风吹草动，使兄嫂备悉隐情，而今若断绝，居家将何以见人？对兄嫂又如何解释？所谓“不待父母之命，媒妁之言，钻隙穴相窥，逾墙相从，则父母国人皆贱之。”(《孟子·滕文公下》）加上始乱终弃的严重后果，自然使她不无顾虑和动摇。何况那“鸡鸣狗吠”中幽会的柔情蜜意时刻，仍然顽固地在牵动着她那旧日的缕缕情思，使她依依难舍呢！“妃呼豨”，正是她在瞻前顾后，心乱如麻的处境中情不自禁地发出的一声歔欷长叹。清人陈本礼《汉诗统笺》云：“妃呼豨，人皆作声词读，细观上下语气，有此一转，便通身灵豁，岂可漫然作声词(...)
①厌浥（yì）：湿淋淋的。行（háng）：道路。　　②岂不：难道不想。　　③谓：同“畏”，害怕。　　④角（lù）：鸟嘴。(...)

相关赏析

六朝诗至南齐永明而一大变，世称“永明体”，代表诗人则是谢朓，他上承晋宋，下开唐风，前人多以他与谢灵运相比。明人钟惺称二谢诗均多排语，“然康乐排得可厌，却不失为古诗。玄晖排得不可厌，业已浸淫近体”（《古诗归》）。明人许学夷也说：“元嘉体虽尽入俳偶，(...)
“鸡鸣”，据说是一种楚歌，起源于汉代。《乐府广题》曰：“汉有鸡鸣卫士，主鸡唱。宫外旧仪，宫中与台并不得畜鸡。昼漏尽，夜漏起，中黄门持五夜，甲夜毕传乙，乙夜毕传丙，丙夜毕传丁，丁夜毕传戊，戊夜，是为五更。未明三刻鸡鸣，卫士起唱(...)
左右，军行到何处了？前到陈桥驿了。接了马者。郑恩那里？有。传下将令去者：大小三军，诸名将校，各依队伍安歇。勿得喧哗，违令者斩！
“海燕未来人斗草，江梅已过柳生绵。”女词人的笔触延伸到室外，但见室外妇女正笑语喧喧，彼此斗草取乐，而海燕此时却经春未归。女词人这里写海燕未归，隐隐含有她细数日子，惜春留春心态，而写斗(...)

作者介绍

李秩 李秩（一作扶），字持国，松溪（今属福建）人。高宗绍兴十五年（一一四五）进士，调永兴丞。历知富阳县，转广南西路经略安抚司主管文字，知梧州（明嘉靖《建宁府志》卷一五）。